Derin & Nehir Bebeğin Hoşgeldin Kurabiyeleri

 

Merhabalar,

Bugün sizlere Arzu ve Umut Günaltay çiftinin yeni doğan ikiz bebekleri için hazırladığım kurabiyelerimi paylaşacağım. Öyle güzel öyle şirinler ki insan bakmaya doyamıyor :)) 41 kere maşallah diyorum her ikisine de...

Anne ve babasına yavrularıyla geçirecekleri sağlıklı mutlu nice güzel yıllar diliyorum.

Minik şirinelere de yaşamları boyunca sağlık, şans ve mutluluk diliyorum.

Gelelim bu şirinelerin şirin kurabiyelerine, sizleri fotoğraflarla başbaşa bırakıyorum....

Sizin de özel günleriniz için harika kurabiyeler hazırlayalım...

Siparişleriniz için; fatos.hf@hotmail.com'dan bana ulaşabilirsiniz :)

Sevgiler...  

 

 

 

  

 

 

 

 

 

 

 

Bu da bez pastamız :)))) Güle güle kirletsinler :))))

 

tavşanlı yaş pastalar yapılışı

Merhaba degerli site takipçilerimiz. Yogun istek aldigimiz icin sizlere bugün tavşanlı yaş pastalar yapılışı yazisini paylasmaya karar verdik.

İtiraf edeyim başta bu kadar kolay yapabileceğimi sanmıyordum.15 ocak büyük kızımın doğum günüydü.

Ona anasınıfında güzel bir anı kalması için kafamda tasarladım ama yapamama ihtimaline karşıda bize en yakın 

pastahaneyi de kafamın bir köşesinde tuttum.

Erkenden kızımı yatırdım ve mutfağa geçtim.

gerekli malzemeler;

2 tane sade veya kakolu pastaban

1 paket pasta kreması

2 adet beyaz kremşanti

3 su bardağı süt

küçük kase vişne veya kırmızı herhangi reçel

pişirilmiş nescafe fincanında çikolata sosu

gerisi hayal gücünüz veya el mahareti (ben resim yapma konusunda maharetsiz biri olarak bu kadar yapabildim).

 

öncelikle bir kağıtta nasıl bişey yapacağınızı tasarlarsanız çok daha başarılı olursunuz.

pastabanların birini kenarlarından yarım daire şeklinde kesin ve kulaklarıyla papyonunu oluşturun.

  

önce sütle ıslattığınız pandispanyaların arasına 1 paket pasta kremasını ve 1 paket krem şantiyi çırpın.

Labnede eklerseniz daha lezzetli olur pastanız.

Ben elimdeki tavşan resmini kürdanla pastanın üzerine çizdim  ve  reçelle 1 kaşık nişastayı pişirdim. Papyon ve yanaklarını,burnuna koydum.

diğer pempe rengi ise kremşaniyi kırmızı pancarla renklendirdim.

 

Gözleri ve bıyıkları için çikolata sosunu şırıngaya koydum ve şekillendirdim.

Zorlanacağımı düşünmüştüm ama yaparken gerçekten çok zevkli oldu.Şekil çıktıkca heyecanlandım.

Birde kızımın okuldaki mutluluğunu düşündükçe ......

Pastamız hazırdı bizi bekleyen kötü sürprizden habersiz.....

Sabahleyin okula gidecekken ne olduysa araba çalışmadı, Allah'tan okul yakın da hasta yatan eşimi de kaldırdım

ve tavşanlı pastamı eline verdim,bende kurabiyeleri,abiside plastik tabak ve çatalları aldı doğru okula gittik.

Çok ama çok güzel bir gündü hem kızım hem bizim için...

Daha kötüsü 29 ocak oğlumun doğum günü ve benden kartallı pasta istiyor!

Oğlum   o kadar da değil ben ressammıyın nasıl çizeyim diyorum. Bana ne kızına nasıl tavşan yaptıysan 

bana da kartal çizeceksin diyor.Anlayacağınız kızımı mutlu edeyim derken başıma bela almışım,

daha basit bir beşiktas pastasıyla ikna etmeyi deneyeceğim.... 

Kızımın doğum günü için hazırladığım kurabiyeleride diğer bir postta yayınlarım.

Hepinize iyi hafta sonları....

 Kızım yaşın uzun, bahtın iyi,hayırlı bir evlat olursun  inşallah....

O benim fıstık ezmem,çok hareketli,çok konuşuyor ama herşeye rağmen ben onu çok seviyorum.

İyiki doğdum Elif Nazlım.....

Bu makale ile alakali daha fazla bilgi gorebileceginiz onerdigimiz bir kaynak : tavşan şekilli pasta

Ejderin Arzusu - G.A. AIKEN

Kitabın Adı: Ejderin Arzusu

Orjinal Adı: About a Dragon

Bağlı Olduğu Seri: The Dragon Kin #2

Yazar: G.A. AIKEN

Tür: Romance, Fantasy, Mythology

Yayıncı: Ephesus

Sayfa Sayısı: 439

GR Puanı: 4.26



Fırtına gibi geldi ve geçti ifadesi böyle kitaplara ''cuk'' diye oturuyor. :D Bu nasıl bir afetti böyle! İnanın kitaba başladığım an zaman kavramını yitirdim. Oku, oku, oku... Uzun zamandır bu kadar uzun süre adapte olamamıştım bir kitaba. Ejderin Arzusu, sağolsun, mükemmel bir şekilde içimdeki kitap canavarını tekrardan gün yüzüne çıkardı! Burdan biricik yazarımız Aiken ve bizlere bu güzel kitabı sunan Ephesus Yayınları'na bir alkış lütfen!





Tamam, tamam kızmayın geçiyorum şimdi yoruma. :D E ne yapabilirim ki kitap cidden şahaneydi. Hatta ilkinden bile daha komik ve eğlenceliydi. Neyse sizi daha fazla sıkmadan yoruma başlasam iyi olur! -Bu arada 1.kitabı okumayanlar da yorumdan faydalansın isterim, bu nedenle fazla ve gereksiz spoiler vermemeye çalışacağım ;) -

İlk kitabımızda boy gösteren çekici ejder kardeşlerimiz ikinci kitapta geri dönüyor! Birinci kitapta bahsedilen Fearghus'un kardeşi Briec ikinci kitapta baş rolde. Briec tüm zamanların en huysuz ejderhası ünvanına sahip kardeşinin, Annwyl ile tanışmasından sonra ani bir karakter değişimi yaşamasını bir bakıma ilgi çekici bulmuş, kıskanmış ve bu sebeple kendine insan bir eş bulmaya karar vermiştir. Verilen görev için çıktığı gezide ise tam da kendisine eş olmak için aday bir kızı gözüne kestirmiştir. Bu kişi Talaith olup bir Nolwenn cadısıdır. Üstelik evlidir. Ancak sonradan öğreneceğimiz üzerine evliliği formalite icabıdır. Her ne kadar en başlarda Briec Talaith'e yaklaşmak istese de kızımız bunu kabul etmemiş ve Briec'e yüz vermemiştir.

Her ne kadar biz Briec ilk görüşte Talaith'den hoşlandı desek de, bu duyguları aslında karşılıklıdır. Sadece Talaith'in farklı öncelikleri vardır. Bunları ise kitabın sonlarına kadar öğrenemiyoruz, üzgünüm. Briec, kızımızı kocası tarafından idam edilmek üzere iken kurtarır ve işte tam bu noktadan sonra iki aşığımızın kovalama oyunu başlar.

Tabii Briec Talaith'i kurtarmıştır ama kurtardıktan sonra da kendi himayesi altına ( kısaca rehine olarak diyelim biz :D ) almıştır.

Çiftimiz kitap boyunca birlikte takılmaya devam ediyor. Hatta Briec kendi mağarasından önce Talaith'i  kardeşi Gwenvael'in mağarasına bile götürüyor. Bu kısımlarda aile içi kaynaşmalar gerçekten çok hoş işlenmiş. Hatta küçük kardeş Eibhear'ı da daha yakından tanıma fırsatına nail oluyoruz. :D 

''Sen ve Briec?''

''Bunu sekizinci kere söylüyorsun.''

''Ama bu çok...'' Annwyl ona ağzı açık bir biçimde dik dik baktı. ''Sen ve Briec?'' (Syf. 295)

....

Annnwyl güldü. '' Şaka yapıyor olmalısın. Briec benden nefret eder.''

''Ona vurmuştun,'' diye eleştirdi Morfyd.

''Yolumun üzerindeydi.''

''Hayır, değildi.''

''Çok yakındı.'' (Syf. 295) 

Bunun dışında kitabımızdaki bir diğer süpriz karakter İzzy oldu! Kim bu İzzy derseniz söyleyemem. Ama ipucu verebilirim Talaith ile bağlantılı bir kişi. Ve hatta hatta ileride Eibhear ile aralarında bir şeyler olmasını da beklemiyor değilim. Tamammm bu kadar spoiler yeter. :D 

İkinci kitapta yaşadığım bir diğer şok ise Annwyl e Fearghus çiftimizden geldi! Wuu, bu konu hakkında fazla konuşamayacağım, ama yine de heyecan yapmak istedim. :D Çiftimize kitabın sonlarında daha çok rastlıyoruz. Tabii eskilerden bildiğimiz Morfyd'e de. Zavallı Morfyd. Koskoca hikeye boyunca en çok acıdığım kişi oldu kendisi. T.T Bir türlü sevdiceğine kavuşamıyor. Neyse, bu konuda gelecek kitaptan beklentilerim yüksek, bu yüzden şimdilik kendimi fazla üzmüyor, yorumuma devam ediyorum. :D

''Elbisen seni rahatsız etmiyor mu küçük cadı?''

Taliath aklını dağıtacak bir şey çıktığına minnettar bir şekilde elbisesine baktı. '' Hayır, oldukça rahat. Bu yüzden bunu giydim.'' Bakışlarını kaldırınca Briec'in tek kaşı kalkmış ona dikkatle baktığını gördü.''Ah! Uf, bundan nefret ediyorum.Bu elbisenin içinde tam anlamıyla sıkışmış hissediyorum.''

''O halde en iyisi onu çıkaralım, ne dersin?''

''Pekala.'' (Syf. 190)

Ve son olarak! Bir sonraki kitapta işenecek olan konunun baş kahramanı Gwenvael için büyük bir endişe taşıdığımı dile getirmek isterim. Gerçi çivi çiviyi sökermiş. :D Okuyan arkadaşlarım ne demek istediğimi anladı! Okumayanlar ise mutlaka bu seriye başlasın derim. O zaman beni anlayacaklar! *-* 

Eğer başlamazsanız, inanın çok şey kaçırırsınız!

Turist Olma Rehberim

Yeni bir ülkeye gittiğimde, istem dışı olarak o ülke insanlarının kimliğine bürünüyorum. Öncelikle kostümlerim değişiyor gittiğim yere göre.. Paris'e gider gitmez büyük şapkalar aradım kendime ilk iş olarak mesela.. 'Madame de Paris' olmalıydım zira, Eiffel'in gölgesindeki rüya sokaklarda gezineceksem.. Barselona'ya gittiğimde kocaman  halka küpelerim ve saçımda kocaman çiçekten bir toka bulunmalıydı İspanyol olacaksam veya.. Venedik'te geziyorsam, şifon uçuşan bluzum olmalıydı üzerimde masallar diyarı bir fonum olacaksa arkamda ya da..

Dahası dilime dolamak için birer fon müziği bulmalıyım o şehri anlatacak bana. O müzikler eşliğinde kaybolmalıyım sokaklarında.. Paris'teysem Zaz'ın kupleleri, Barselona'daysam Camaron de La Isla, Paco de Lucia'nın flamenko ezgileri, İtalya'daysam Historia de un Amor'un bilindik melodileri mırıldanmalı dudaklarımda..

Yunanistan ve Makedonya'da da böyle olmalıydı.. Son birkaç yıldır güne başlatan mutluluk şarkım olan George Dalaras'ın o sıcacık ezgileri, gerçek topraklarında yerini bulmalıydı artık fonumda sabah uyandığımda.. Yolculuklarımda kendi müziklerini dinlemeli, kendi kültürlerinin varlığında inanmalıydım orada olduğuma.. Makedonya'nın dağlarındaki uçlarına fosforlu sarı ve turuncu renklerin Bob Ross'un fırça darbeleri edasıyla dokundurulmuş uşıltılarını fonumda onların yerel müzikleri eşliğinde izlemeliydim anın gerçekliğini sonuna kadar yaşayabilmek adına..

Onların içkisini, onların gelenekleriyle içiyorsam eğer, onların dilinde demeliydim 'şerefe'mi tokuştururken kadehlerimizi..

Nasılsın demeyi öğrenmişsem, iyiyim demeyi de bilmeydim onların dilinde.. Onların sıcaklığını çekmeliydim üzerime, onlardan biriymişimcesine.. 

Turist olmayı sevmiyorum ben demem odur ki.. Gerçekliğini yaşamadığım hiçbir görüntü, hiçbir ilişki, hiçbir gezinti bana tam anlamıyla yaşanmışlık hissi vermez.. O anı dibine kadar hissedebilmem, aidiyetlik duygusuyla özgürce dokunabilmem, tanıdık ezgilermişçesine bangır bangır duyabilmem, hep oraya aitmişim gibi doyasıya gezebilmem gerek geçmişimde yerleri olacağını kabul edebilmem için..

Yüzeysel yaşanılan bir toplumun, yüzeysel hissiyatlarından başka nasıl sıyrılabilir ki insan derinlemesine düşünmez, sevgiyi içten hissetmezse.. Değil mi azizim?.

yesil pabuc yayinda